Cacao- en chocoladefabriek van Houten , de grootste werkgever in Weesp in het begin van de twintigste eeuw, maar nu zo goed als vergeten en onzichtbaar in Weesp.
Over is nog de naam van een straat, de Casparuslaan, industriepark van Houten waar geen originele gebouwen meer staan, en de voormalige Villa Van Houten, die net van de ondergang is gered. Monumenten zoals op het oude stationsplein, zijn gesloopt.
Cacao- en chocoladefabriek C.J. van Houten & Zn. 1815 – 1971. Opkomst en ondergang van een wereldmerk. Peter van Dam.
Mijn (Hans Otten) binding met van Houten, is groot. Niet alleen heeft mijn vader er gewerkt van voor de tweede wereldoorlog tot 1959, mijn ouders hebben op het terrein gewoond van 1946 tot 1955, in een oude tot woonhuis omgebouwde directiekeet. En ik ben er in 1951 geboren, in wat toen bleek gemeente Weesperkarspel.
Weesp voor de verhuizing naar buiten de vesting, in het centrum van Weesp.
Villa van Houten. Na de teloorgang van de fabriek in 1962 enorm verwaarloosd, vervallen, omgebouwd tot fabriek van fietsen, bijgebouwen verbrand en gesloopt. Nu is de villa fraai gerestaureerd, omgebouwd naar apartementencomplex, voorzien van vleugels met woningen.
Monument op het voormalige stationsplein, zonder respect voor het verleden gesloopt door overijverige ambtenaren en aannemers.
De oude toegangspoort tot de fabriek.
De op iniatief van van houten gebouwde restaturant de Adelaar (ook de naam van divere muziekverenigingen met binding met van Houten) en benzine station. Nu een chinees restaurant.
Van Houten rond 1920. Nog kaal, weinig begroeing.
Na de tweede wereldoorlog, mijn vader Gerard Otten rechts, staand.
Mijn (Hans) geboortehuis op het fabrieksterrein, wat Weesperkarspel bleek te zijn. Links van het midden, een directiekeet met veel bomen en tuin er om heen.
Mijn moeder, Truus en mijn oma A.C. Otten van Gelderen bij mijn geboortehuis.
