De Van Houtenkerk is een kerkgebouw in de Noord-Hollandse stad Weesp. Deze kerk wordt ook wel het ‘chocoladekerkje’ genoemd aangezien het in opdracht van de dames J. S. en H.C. van Houten (chocoladefabriek) werd gebouwd. De bouw vond plaats op het terrein van een gesloopte villa van Van Houten aan de Oudegracht. In de 15e en 16e eeuw stond op deze plaats het klooster met bijbehorende kapel het “Oude Convent”.
De eerste bouwtekeningen van de kerk dateren uit 1904 naar een ontwerp van B.J. Ouëndag. De kerk is gebouwd in overgangsarchitectuur met veel neoromaanse stijlmotieven. In het interieur zijn ook rationalistische en Jugendstil-elementen aanwijsbaar. Aan de zijde van de apsis (de oostzijde) zijn de consistorie en pastorie aangebouwd. De inwijding van de kerk vond plaats op 9 december 1906. Tegelijkertijd met de bouw van de kerk werd een bewaarschool opgezet.
In 1940 werd de kerk door Van Houten aan de Vrijzinnige Geloofsgemeenschap NPB geschonken.
Het kerkgebouw is sinds 1999 een rijksmonument.
De Grote of Sint-Laurenskerk is een kerkgebouw aan de Kerkstraat/Nieuwstraat in het centrum van de Noord-Hollandse plaats Weesp.
De kerk werd tussen 1429 en 1462 als laatgotische kruiskerk gebouwd, op de plek waar eerder een romaanse kerk had gestaan. In 1577 ging de kerk over in protestantse handen. Daarbij ging een groot deel van het kerkmeubilair verloren, maar het gotische koorhek uit ca. 1525 bleef behouden.
Boven in de romaanse toren, een restant van de eerdere kerk, bevindt zich een carillon, dat in 1671 werd gegoten door de beroemde klokkengieter Pieter Hemony uit Amsterdam.
Foto’s van de Grote of Laurenskerk, gemaakt mei 2010 en september 2010. De kerk van binnen, van buiten vanaf de straat en vanaf de RK Kerk toren. Het carillon en de klokkentoren zijn ook beacihtigd en dat leidde tot vele uitzichtfoto’s over Weesp vanaf de toren.
Evangelisch Lutherse Kerk Maarten Lutherkerk.
Nieuwstad 36-38, Weesp.
Neoclassicistische kerk uit 1819 – 1829. De zaalkerk dateert van 1819 en is van oorsprong een trefpunt van de Evangelisch Lutherse gemeente. Het is nu verbouwd tot tandsartsenpraktijk.
In de stad was, voordat deze kerk verrees, al lang een lutherse gemeente actief. Naar men aanneemt vonden al in het midden van de 17e eeuw lutherse godsdienstoefeningen plaats. Toen in een gebouw aan de Achtergracht, later kwam er een kerk op de hoek van Nieuwstad en de Gortersteeg. En in 1819 het kerkje aan de Nieuwstad.
Strumphlerorgel, in 1779 vervaardigd door J.S. Strumphler, dat nog uit de vorige kerk aan de Gortersteeg is meegekomen naar de Nieuwstad. Orgelbouwer Strumphler (1736-1807) woonde en werkte in Amsterdam en behoorde tot de lutherse kerk
Fietsen rond Weesp, er zijn op korte afstand leuke stadjes en dorpen. Fraaie fietspaden langs water, zoals de Vecht en Amsterdam-Rijnkanaal. Oude stadjes zoals Naarden en Muiden. Rustige dorpjes zoals Nigtevecht en Vreeland. Natuur zoals de Spiegelplas en de Vecht. Oude verdedigingen zoals forten en kastelen.
Voor 1355 had Weesp al een aarden en houten omwalling. Op 20 mei 1355 verleende Willem van Beieren, de graaf van Holland, stadsrechten aan Weesp. De stad lag namelijk strategisch aan de grens tussen het machtsgebied van de graven van Holland en de bisschop van Utrecht. De stad kreeg met de stadsrechten een eigen bestuur, eigen rechtspraak en ook werd het poorterrecht ingevoerd, dat noodzakelijk was voor de bewoners die een eigen beroep of bedrijf wensten uit te oefenen.
Door het verlenen van deze stadsrechten en uitbreidingen daarop door Albrecht van Beieren en keizer Karel V, werd Weesp een welvarende stad. De stadsrechten maakten het ook mogelijk dat de stad zich beter kon verdedigen en vanaf 1517 werden er stenen stadsmuren gebouwd.
Na de Franse belegering in 1672 werd de verdediging van Weesp flink uitgebreid met vier bastions/schansen (oud-Nederlands vestingstelselstijl), waarvan twee op de Ossenmarkt, het door het graven van een gracht ontstane eiland in de Vecht. De vesting werd echter nooit voltooid. De overige vier bastions die in het ontwerpplan zaten werden niet gebouwd, waarschijnlijk door geldgebrek. Twee singels markeren de plaats waar deze bastions zouden komen. Zie hioeronder hoe dit nog steeds zichtbaar is in het stratenplan.
In september 1787 trokken diverse Pruisische divisies Nederland binnen. De veldtocht verliep voorspoedig en in de nacht van 22 op 23 september viel de Pruisische bevelhebber Von Kalkreuth Weesp aan. De aanval mislukte in de duisternis en de regen. De kanonnen ter ondersteuning van de Pruisische aanval konden door de modderige wegen niet worden aangevoerd, waar het geschut op de bastions van Weesp geen last van had. De kanonnen vuurden op de aanvallers en toen de sluizen werden geopend om het land onder water te zetten, trokken de Pruisen zich terug.
De vesting met het Torenfort aan de Ossenmarkt en de in de omgeving liggende forten maakten deel uit van de Hollandse Waterlinie en later ook van de Stelling van Amsterdam. Ten oosten van Weesp ligt Fort Uitermeer, ten zuidoosten het Fort bij Hinderdam en ten noorden de vestingstad Muiden.
Luchtfoto van voor de uitbouw over de beperkingen van de vesting, maar van Houten had al de fabriek mogen bouwen (helemaal linksonder). Goed te zien zijn de contouren van de diverse bastions, afgebouwd (rechtsonder en boven) en gepland (linksonder en boven). De niet afgebouwde gedeelten waren als singel (weg met ernaast water en bomen) aangelegd.
De vesting Weesp is, zoals boven is vermeld, nooit afgebouwd. In het volende kaartje is te zien dat toch goed zichtbaar is waar de bastions waren gepland. De singels (Herensingel, Singel, Oversingel) met de bekende taartpunten, geven het nog steeds aan.
Punt 1 tot en met vier op de kaart zijn op de pagina ‘Schansen’ tentoongesteld, de natuur heeft hier de kans gekregen er iets moois van te maken.
De andere punten zijn hieronder in beeld gebracht.
Herensingel (5) bij het station.
Hoek Papelaan Herensingel
Herengracht, Smal Weesp.
Singel, Talmastraat (6)
Hoek Singel, Groenweg, bij Oversingel (7).
Houten huizen aan de Vest (tegenover punt 2), tot in de twintigste eeuw mocht Weesp niet uitbreiden vanwege de bestemming als vesting. Deze huizen moesten snel gesloopt kunnen worden bij gevaar.
Tot op heden houden de bewoners dit rijtje unieke houten huizen intakt.
Kerst betekende, in mijn jeugd, eerst hard werken in de kerstbomen verkoop. En als het sneeuwde of regende was het echt zwaar. Wel een mooie verdienste!
De boom in de Oudegracht, geleverd door ons.
Zelfs op andere plekken in weesp werden er door ons bomen verkocht.
De Utrechtseweg is de oude weg langs de Vecht via Nigtevecht, Vreeland en verder richting Utrecht. Bochtig, langs oude boerderijen.
Bij de grote bocht in de Vecht bij Uitermeer is een stukje weg dor de polder aangelegd om de ruime bocht af te snijden. Het weggetje dat verder de bocht langs de Vecht volgt en doodloopt, heeft de naam de Horn. Zeer landelijk en eindigend met een blik op de brug over de Vecht in de provinciale weg en Fort Uitermeer aan de overkant. En op de foto’s ook een grote groep ooievaars in het weiland.
Centrum in 1927, let op de ‘torentjes’ op het St. Bernardus gesticht. (uit de Stadsgids Weesp en Weesperkarspel 1927).
Nieuwstad, Grote Plein, Nieuwstraat.
Nieuwstraat in de jaren 70, Radio Grootendorst was er nog!
Hoogstraat
Achtergracht
Binnenveer
Schaepmanstraat, Singelstraatje
Weesp ‘s avonds
Kerst in Weesp 1970
